जानेको छु मैले जीवनमा खुवै घोलिनु र मोलिनु,
मात्र जानेको छैन मैले  जीवन बाटै बिना अर्थै  सकिनु ।

विहानिको पर्खाइमा वित्दैछन रातहरु,
गन्तव्यमा नपुग्दै छुट्दैछन साथहरु।

खै भाग्यको दोष हो कि परिस्थितिको,
दोबाटोमा नै टुट्दैछन समाएका हातहरु।

जसरी बिना हावा झर्दैछन ती रुखका हरिया पातहरु,
कोहि त खुशी होलान वस सुनेर मेरा बिलापहरु ।

खुशी भएर के  गर्छौ  पर्खिएर बसेका छन संघर्षहरु,
चाहे भाग्य लागोस चाहे मेरो कर्म,

कस्ले बुज्न सक्छर हजुर  मन भित्रको  मर्म।